ربات بازیافت بتن؛ تخریب‌کننده هوشمند ساختمان

ربات ERO مانند سیستم‌های امروزی آب را هدر نمی‌دهد و یک تنگ گریز از مرکز آب مورد استفاده در این سیستم را دوباره بازیافت می‌کند.

به گزارش Consbank، تکنیک‌های جاری تخریب ساختمان نیاز به انرژی فراوانی برای خردکردن، جداسازی و تجهیزات دارد. از طرفی هدررفتن مقدار قابل‌توجهی از آب در راستای جلوگیری از ایجاد گرد و غبار در حین عملیات تخریب و از سویی دیگر زمان لازم برای انتقال آوارها به ایستگاه‌های بازیافت در خارج شهر از معایب تکنیک‌های حال حاضر روش‌های تخریب ساختمان محسوب می‌شود.

چالش دیگری که در این پروسه وجود دارد جدا کردن هم‌زمان آوارها برای استفاده مجدد در حین فرایند تخریب است. چراکه بتن اغلب با شبکه در هم تنیده‌ای از آهن تقویت می‌شود.

امروزه ، مجریان عملیات‌های ساختمانی، برای خردکردن سازه‌های بتنی به تکه‌های بسیار ریز، ماشین‌آلات سنگین را به‌صورت دستی کنترل می‌کنند. تمامی این تجهیزات سنگین انرژی فراوانی را برای اجرای عملیات مصرف می‌کنند. علاوه بر این آب باید دائماً با لوله‌های خرطومی آتش‌نشانی برای جلوگیری از ایجاد گرد و غبار مضر روی محل اجرای عملیات پاشیده شود. پس از اینکه کار تخریب به پایان می‌رسد، ماشین‌های بزرگ میلگردها را از بتن درآورده و آن‌ها را به ایستگاه‌های بازیافت حمل می‌کنند. در آنجا بتن باید در چند مرحله با کمک خردکننده‌های بسیار قوی خرد شود. آهن‌آلات نیز برای استفاده دوباره ذوب می‌شود. تمامی این عملیات نیاز به ماشین‌آلات سنگین دارد.

با فناوری جدید ربات بتن‌خوار که برنده طرح‌های مفهومی رده دانشجویی در جایزه بین‌المللی طراحی 2013 شده است می‌توان کار چند ماشین سنگین را هم‌زمان انجام داد. این نوع از ربات بخش به بخش و لایه به لایه ساختمان را با یک بازوی مجهز به یک سر جت آبی و جاروبرقی می‌خورد و پاک‌سازی می‌کند.

روند کار به این صورت است که گروهی از ربات‌های بتن‌خوار در محل عملیات مستقر می‌شوند. آن‌ها محیط اطراف را بررسی و مسیر اجرای عملیات را تعیین می‌کنند. با شروع کار ربات‌ها، عملاً ساختمان از روی زمین پاک می‌شود. ربات ERO با جت‌های آبی پرفشار، ساختمان را تخریب و مخلوط سیمان و آب را به‌وسیله سیستم جاروبرقی‌مانند می‌مکد و سپس از هم جدا می‌کند. ربات پس از این مرحله دوغاب سیمان فیلتر‌شده را به واحد بسته‌بندی ارسال و مصالح تفکیک‌شده را در کیسه‌های برچسب‌دار بزرگ بسته‌بندی می‌کند و به ایستگاه‌های بتن پیش‌ساخته می‌فرستد. در پایان فقط مجموعه‌ای ازبسته‌های میلگرد بدون زنگ و بدون گرد و خاک برای برش و استفاده دوباره باقی می‌ماند.

ERO مانند سیستم‌های امروزی آب را هدر نمی‌دهد و یک تنگ گریز از مرکز آب مورد استفاده در این سیستم را دوباره بازیافت می‌کند. گفتنی است دینام‌های توربینی که در محل مکش هوا نصب شده‌اند، چند درصد از برق مورد نیاز  EROرا تأمین می‌کند و این ربات‌ در مقایسه با انرژی دریافتی مقدار انرژی کمتری به مصرف می‌رساند.

این پروژه راه‌حل بسیار مناسبی برای پیچیدگی تکنیک‌های امروزی تخریب که انرژی زیادی را برای درست کردن مواد زاید مصرف می‌کند، محسوب می‌شود. ERO آوار را تبدیل به سرمایه می‌کند.